“ลอสแองเจลิส..ครั้งแรก” ตอนที่ 1

ฉันตื่นเต้น ลุ้น และรอคิว ผู้เปิดประตูสู่ฮอลลิวูดของฉันคือ แจ๊คสัน ตม.ผิวสี หัวโล้นมันเหลือม ฉันเข้าไปทักทายเขาด้วยรอยยิ้ม แต่ลืมปรับโทนเสียง มัวแต่หนีบ..กลัวว่าสำเนียงจะไม่ได้ รู้ปุ๊บ..กูเป็นตุ๊ด

ไม่มีอะไรมาก(อีกแล้ว) โชว์หมายเชิญ สแกนนิ้ว ยิ้มให้กด เดินสวมเสื้อดอกเริ่ดๆ ออกมา (เค้าก็คงรู้ว่าเป็นตุ๊ดตั้งแต่ลายเสื้อแล้วป่ะ ฝรั่งแขก จีน เหลียวดูเสื้อกันทั้ง LAX)

เดินออกมาสู่โลกกว้าง…รู้สึกเขิน อิคนจีนยืนรอญาติเต็ม row เลย ฉันมองหาชื่อตัวเอง และก็พบกับ เลวี่ คนขับรถเบนซ์ส่วนตัว… ชีวิตจริงคงหาแบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว มาถึงเย็นๆ แอลเอก็รถติดมหันต์ไม่แพ้กรุงเทพฯ แค่ถนนกว้างกว่าเยอะ เลวี่แอบขับพาไปดูดาวน์ทาวน์ ผ่าน Hollywood Sign ภาพอย่างกับหนัง The Princess Diaries บ้านนอกเข้ากรุง

เลวี่ขับเบนซ์บนไฮเวย์ซิ่งมาก แต่ฉันก็นั่งข้างหลัง..ชมบ้านเมืองยามพระอาทิตย์ตกดิน ประหนึ่งเมียท่านทูต แล้วฉันก็มาถึงโรงแรมที่ Glendale แต่ฉันเป็นไม่มีบัตรเครดิต โมนิก้า รีเซปชั่น..เห็นใจเพราะเสื้อลายดอก ไม่เก็บเงินสดไว้ชาร์จ แต่สั่งพยายามอย่าหยิบจับอะไรที่เสียเงิน ฉันจึงบอก แตงกิ้ว แบบเพื่อนสาวผิวสีไป

เปิดตูห้องพัก…มันก็คือห้องพักแหละ เตียง โต๊ะ ทีวี แค่แถมเตารีดกับที่รีดผ้ามา ทุกอย่างโอเค WiFi ใช้ฟรี แต่…ห้องน้ำแบบอเมริกันชน มันไม่มีสายน้ำฉีดก้น เอาเป็นว่า..ฉันอาจจะรู้สึกเหมือนเป็นวันนั้นของเดือนไปต่อจากนี้อีกหนึ่ง สัปดาห์ Goodnight from LA ….to be continue

*ชื่อคนในบทความ ผู้เขียนแต่งขึ้นเอง

พาไปเที่ยว: Hoo Jeaneration