ลอสแองเจลิส..ครั้งแรก ตอนที่ 3 การเดินทางไปต่างประเทศคนเดียว ใครๆ ก็คิดว่าคงเหงา ใช่..เหงา(เปลี่ยว)มาก แต่อย่างหนึ่งที่สำคัญคือ เราต้องการเพื่อนสักคนนึง..อยู่ช่วยตัดสินใจด้วยกัน ถึงมันจะไม่คิดตรงกับเรา และเราไม่ทำตามความคิดของมันก็ตามเถอะ
อีกปัญหาที่ฉันประสบครั้นมาต่างแดน คือ “กูไม่มีน้ำกิน” เหอะๆ โรงแรมที่นี่ ไม่มีน้ำดื่มให้ฟรี เหมือนโรงแรมบ้านเรานะคะ ชาร์จๆๆๆ หมดทุกสิ่ง โชคดีที่ฉันหยิบน้ำแร่จากยอดเขาเจจู ที่แจกบนเครื่องบินติดลงมาหนึ่งขวด มันพอประทังชีวิตและดับกระหายได้สักคืน จนกระทั่ง..น้ำหมด ถึงคราวนี้แหละ ที่ฉันต้องแดกน้ำก็อก
เพราะสัญชาตญาณความเป็นคนไทย เกิดมาถูกเป่าหูว่า “อย่าแดกน้ำก็อกๆๆๆ” เคยมีข่าวเมื่อ 10 ปีก่อน ว่ามีตัวอะไรไหลออกมา แต่ตอนนี้เราอยู่ในดินแดนแห่งเสรีภาพ การแดกน้ำก็อกเป็นสิทธิเสรีภาพของเรา เพราะตุ๊ดกระหายน้ำมาก… เมื่อหันไปทางซ้าย มองเห็นเครื่องชงกาแฟ ซึ่งปกติฉันจะไม่แตะอยู่ แต่ครั้งนี้เอาว่ะ…เปิดน้ำก็อกใส่ แต่ไม่แกะซองกาแฟ เห้อ…นี่มาถึงจุดที่กูต้องต้มน้ำกิน
แล้วฉันก็คงพบว่า หิวเมื่อไหร่ก็แวะมา…เซเว่นอีเลฟเว่น อยู่ห่างจากโรงแรมแค่ 400 เมตรเท่านั้น เปิดกูเกิลแมทยืนยันให้แน่ใจ มันอยู่แค่ตรงหัวมุมถนนนี้เอง โอเค…ฉันไม่รีรอ รีบบึ่งไปร้านสะดวกซื้อชื่อดังที่ตั้งอยู่ในปั๊มน้ำมัน เพราะต้องการของกินและน้ำสุดๆ
“เซเว่นอีเลฟเว่นแห่งสหรัฐอเมริกา” ไม่มีสิทธิ์แลกซื้อ ไม่มีสะสมสแตมป์ ไม่มีเคาท์เตอร์เซอร์วิส มันเป็นร้านอขงชำแบบที่ตุ๊ดโหยหา เปิดประตูและมุ่งตรงไปตู้แช่เย็น หยิบน้ำแร่ฟิจิมา 2-3 ขวด พร้อมทำหน้าหยิ่งแบบ แพรีส ฮิลตัน เดินพิจารณารอบๆ เซเว่น…ของคิดละลานตาเหมือนบ้านเราแหละค่ะ ส่วนคุณภาพก็ตามราคา คว้านู้นนี่..จนพอใจ ที่ลืมไม่ได้คือ ชีโตส
แคชเตอร์หนุ่ม ทักทายอย่างสุภาพ ก่อนจะถามว่า ต้องการถุงไหม? / โอ้ เยส..!! ถุงเซเว่นที่นี่หนามาก ตัดสินใจเก็บกลับกรุงเทพฯ เอาไปให้แม่ แม้จะตุนน้ำและของกินไว้ระดับหนึ่งแล้ว แต่ตุ๊ดยังไม่พอใจ ฝั่งนู้น..ยังมีซูเปอร์มาร์เก็ตระดับกลาง ตั้งตระง่านล่อตาล่อใจอยู่ โอเค..รอสัญญาณไฟข้ามถนนไปอีกฝั่ง
ตุ๊ดเดินเข้า Walgreen ที่นี่เน้นพวกผลิตภัณฑ์สุขภาพ เครื่องสำอาง ยาต่างๆ แต่ก็ยังมีอาหารและขนมขายอยู่ เลือกๆ หยิบๆ เพราะไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้ออกไปซื้อของแบบนี้อีกหรือเปล่า (หลังจากนี้คิวแน่นขึ้นเรื่อยๆ) จนกระทั่งพอใจ ก็เดินไปเข้าคิวแคชเชียร์ พ่อหนุ่มหุ่นล่ำรอตุ๊ดอยู่ ทักทายอย่างสุภาพ ตื๊ด..ตื๊ด.. คืนนี้ไม่อดตายอีกต่อไป… พ่อหนุ่มถามคำเดิม “เอาถุงไหม 10 เซ็นต์ครับ?”
ระหว่างเดินกลับมาที่โรงแรม ก็มานึกถึงสิ่งของที่ซื้อไป…แบงก์ $20 เหลือแค่เศษเหรียญ ทั้งหมดมีแต่น้ำอัดลม ทรานส์แฟด และคาร์โบไฮเดรต วิถีอเมริกันจริงๆ จากตอนเริ่ม..จะอดตาย คาดว่ากลับไป..น้ำหนักขึ้นแน่นอนเบย
…to be continue
พาไปเที่ยว: Hoo Jeaneration
“ลอสแองเจลิส..ครั้งแรก” ตอนที่ 1
“ลอสแองเจลิส..ครั้งแรก..(ไปคนเดียว)” ตอนที่ 2
“ลอสแองเจลิส..ครั้งแรก..(เมื่อไม่มีน้ำกินและเซเว่นอีเลฟเว่นแห่งอเมริกา)” ตอนที่ 3
“ลอสแองเจลิส..ครั้งแรก..(ทุกอย่างมันเยอะ…ใหญ่ ใหญ่)” ตอนที่ 4
